Maandag 13 juli van Hotspirngs naar Hill City (Black Hills)

Een drukke dag achter de rug en veel gezien. Het ritme begint te komen, we waren vanmorgen om half 6 voor het eerst wakker. Na het ontbijt zijn we naar Windcave National Park gegaan en daar de grot bezocht. Vervolgens zijn we naar Custer State Park gereden. Dit Park is erg mooi vanwege zijn natuur. Er was volgens mij een geboorte explosie geweest van prairie dogs want we hebben er ontzettend veel gezien. In het Custer State Park waren we begonnen aan een trial maar het was zo warm (35 graden) dat we terug naar de camper zijn gegaan om de rest van de route al rijdend te maken. Op weg naar Hill City langs Crazy Horse gereden. Dit is het levenswerk van een beeldhouwer die door de indianen van de Dakota-stam werd gevraagd Crazy Horse in de Black Hills van South Dakota te beeldhouwen. Crazy Horse was gekozen als het symbool voor de strijd van de Indianen. De beeldhouwer stierf in 1982. Zijn werk wordt voortgezet door zijn vrouw Ruth en zeven van hun kinderen. Momenteel is alleen het gezicht klaar. Dat is groot.
Alle vier de hoofden van de presidenten van Mount Rushmore passen er in. De verwachting is dat het nog wel 50 jaar gaat duren voordat het hele beeld af. Aan het eind van de middag kwamen we op de Koa camping. En jawel de kids doken gelijk weer het zwembad in.

In de avond zijn we naar Mount Rushmore gegaan en werd me weer duidelijk hoe makkelijk een camper is. We besloten namelijk om met een pendelbus mee te gaan wat vanuit de camping mogelijk was. We waren er nog geen 10 minuten en zagen de lucht steeds donkerder en donkerder worden.
En ja hoor het begon te onweren en te stortregenen, dat wil je niet weten. In totaal heeft dat toch dik een uur geduurd, iedereen moest schuilen.
Normaal gesproken duik je dan je camper in en zet gewoon lekker koffie maar nu moesten ook wij in de menigte een droog plekje zoeken. De pendelbus zou ons tegen 22.00 uur weer ophalen en dat duurde nog 2 uur.
De ceremonie was in een openluchttheater dus hopen dat het droog zou zijn tegen die tijd. We hadden geluk, net een kwartier voordat de ceremonie begon klaarde de lucht op en stopte de regen. De ceremonie was een echt Amerikaans gebeuren met volkslied, vlag omlaag halen en veteranen die op het podium geroepen werden. Patriotisme van de zuiverste soort en voor ons nuchtere Nederlanders indrukwekkend om mee te maken.